ارتفاعات استان فارس : بخش اعظم استان فارس توسط رشته کوههای زاگرس پوشیده شده است که این ناهمواری ها به تبعیت از روند اصلی زاگرس ، دارای جهت شمال غربی – جنوب شرقی می باشند. بخشی از استان فارس در زاگرس چین خورده و بخش دیگری از آن در زاگرس مرتفع قرار دارد. بخش چین خورده رشته کوه زاگرس به سه قسمت زاگرس شمال غرب در منطقه کرمانشاه و ایلام ، زاگرس میانی در منطقه لرستان و بختیاری و زاگرس جنوب شرق در منطقه فارس تقسیم می شود . امواج چین خوردگی ها در سرزمین فارس ملایم تر و باز تر است و بیشتر به صورت چاله های ناودیسی و برجستگی های طاقدیسی ساده مشخص می شود . این چاله های ناودیسی به مرور زمان تبدیل به دشت های وسیع و حاصلخیز همچون شیراز ، کازرون ، نیریز و مرودشت شده است که توسط رودها آبیاری میشوند .
جهت عمومی کوههای استان فارس شمال شرقی- جنوب غربی است که هر چه از شمال به جنوب پیش رویم، از ارتفاع کوهها به طور عمومی کاسته میشود. عمدهترین ارتفاعات این استان در مناطق شرقی واقع شدهاند. به طور کلی کوههای استان فارس را میتوان به 7 گروه تقسیمبندی نمود:
1- كوههایی كه از آباده شروع شده و از جنوب بوانات گذشته و به كوه سفید متصل میگردد و تا كوه گور سفید (با ارتفاع 2806 متر) امتداد مییابد.
2- رشته كوههایی كه از چهاردانگه شروع شده از شمال ارسنجان و نیریز گذشته و تا دره رود شور امتداد دارد. قلههای مهم این رشته، دال نشین (3500 متر)، كوه سر سفید (3164 متر)، كوه داراب (3530 متر) و كوه فرک (2825 متر) میباشند.
3- رشته كوههای شمالی شیراز كه از شمال دریاچه مهارلو و شهرستان فسا گذشته به كوهستان داراب منتهی میگردد. از قلل مهم آن میتوان به كوه بمو (2661 متر)، كوه احمدی (2871 متر) و كوه خرمان (2300 متر) اشاره نمود.
4- رشته كوههایی كه از شمال كازرون، جویم، لار و فیروزآباد و جنوب جهرم گذشته به جبل هرمز در شمال بندر خمیر منتهی میشود. قلل مرتفع این رشته عبارتند از كوه عبدی (3111 متر) در غرب كتل پیرزن، كوه سفید (3018 متر) و كوه هرمز (2836 متر)
5- رشته كوههایی كه از بلوک ماهور و خشت شروع شده از جنوب فراشبند گذشته در شرق رود مند به كوهستان محال اربعه از جنوب قیر و كارزین و خنج گذشته به كوهستان جنوبی لار منتهی میگردد.
6- رشته كوههایی كه از شرق برازجان شروع شده از شمال خورموج، بم و مرودشت گذشته به بستک منتهی میشود.
7- رشته كوههای تنگستان كه از شرق بوشهر شروع شده و به موازات خلیج فارس امتداد پیدا كرده و به كوهستان شمال بندر لنگه منتهی میشود.
از نظر زمین شناسی در كوه های استان فارس طبقات ائوسن ، توده های عظيمی را تشكيل داده است . زاگرس در فارس بر روی سنگ های شيستی ، آهكی و مارنی و تشكيلات جوان تر متعلق به دوره كرتاسه تشكيل شده كه داراي سنگواره پالئوسن می باشد. بعد از مدتی محيط رسوبی عميق تر شده و لايه هاي آهكی به وجود آمده همراه با مارن و شيست بوجود آمده اند . در حوضه رسوبی زاگرس رسوب گذاری از دوره اليگوسن به ميوسن هم چنان ادامه داشته و سازند آهک آسماری تشكيل شده است.
در اين سازند دو بخش تبخيري و ماسه سنگی نیز شناخته شده است. در سازند فارس رخساره های نرم تنان، خار پوستان، مرجان ها و ميكرو فسيل های مختلف ديده شده است. بنابراين به طور کلی ناهمواری های استان فارس مربوط به دوره یا عهد ميوسن و قسمتی از پليوسن ( از دوره ترشیاری و از دوران سنوزوئیک ) و در مجموع ناهمواری های جوان می باشد . از مشخصات این چنین مناطقی زلزله خیز بودن است . کما اینکه از سال 1900 میلادی تا کنون 1115 زمین لرزه دستگاهی در استان فارس رخ داده است . و گاه و بیگاه نیز شاهد بروز زلزله در نواحی مختلف استان می باشیم که این خود ناشی از جوان بودن منطقه از نظر زمین شناسی و برخورد مداوم سپر عربستان به سپر ایران می باشد .
بلندترین نقطه ارتفاعی استان فارس مطابق نقشه روبرو کوه بل اقلید با ارتفاع 3935 متر و پایین ترین نقطه ارتفاعی در انتهای غرب شهرستان ممسنی با ارتفاع 107 متر از سطح دریا برآورد شده است .
