منطقه حفاظت شده پرزوئيه

منطقه حفاظت شده پرزوئيه حد فاصل استان‌هاي هرمزگان و فارس واقع شده است كه پس‌ از طي مراحل و تشريفات قانوني به عنوان منطقه حفاظت شده مشترك اين استان‌ها به ثبت رسیده است. شایان ذکر است بخشي از منطقه پرزوئيه با منطقه حفاظت شده هرمود در لارستان فارس همپوشاني دارد. اين منطقه داراي وسعت حدود 120 هزار هكتار بوده كه 75 درصد آن را اراضي كوهستاني، صخره‌هاي مارني، بريدگي‌هاي پي‌در‌پي، پرتگاه‌ها و دره‌هاي عميق و دامنه‌هاي شيب‌دار تشكيل مي‌دهد. اين منطقه داراي طول حداكثر حدود 75 كيلومتر و عرض 25 كيلومتر است. روستاهاي هرمود ميرخو، پيرحاج عبدالرباب، گشان، چاه سرمه، گابري، بدخ، بيسه، انوه، فارياب سنگويه، بركه پوزه، هرمود و كرمستج از روستاهاي واقع شده در حوالي اين منطقه است.

اين زيستگاه داراي تنوع زيستي متفاوتي بوده كه جبير، قوچ و ميش، كل و بز، كفتار، روباه، خرگوش، گراز، كركس، قرقي، تيهو، كبك، بلبل خرما، كبوتر چاهي و شبگرد از جمله حيوانات و پرندگان منطقه پرزوئيه را تشكيل مي‌دهد. اين منطقه به دليل دامنه تغييرات زياد از تنوع زيستي و پوشش گياهي بسيار مناسبي برخوردار است كه سبب شده تنوع زيستي گوناگوني در اين منطقه شكل گيرد. كوه پردي با ارتفاع 2 هزار و 216 متر از بلندترين قله‌هاي منطقه پرزوئيه بوده و دشت‌هاي مهم اين منطقه شامل دشت دهنگ و فتويه است. كوه پردي باارتفاع 2216متر درمنطقه پرزوئیه از توابع بستك كه در شمال بستك و حد فاصل استان‌هاي هرمزگان و فارس واقع شده است.

در سال 1387 به عنوان منطقه حفاظت شده پیشنهاد و طبق مصوبه 354در تاریخ 14/9/89 به عنوان منطقه حفاظت شده پرزوئیه آگهی رسمی گردید.
موقعیت عمومی منطقه
منطقه پرزوئیه در شمال شهرستان بستک، حد فاصل استان هرمزگان و استان  فارس قرار دارد  بخش جنوبی در حوزه سیاسی شهرستان بستک از توابع استان هرمزگان و بخش شمالی در حوزه سیاسی شهرستان لار از توابع استان فارس می باشد .
وسعت منطقه:123101 هکتار
منطقه پرزوئیه بین مختصات جغرافیایی N2716 الی N2733 عرض شمالی و E5410 الی E5458 طول شرقی  واقع شده است. دارای حداکثر طول در حدود 75 کیلومتر و عرض 25 کیلومتر می باشد . نام پرزوئیه (Parzoyeh) برگرفته شده از نام کوه پردی می باشد که در بین مردم منطقه به کوه پرزوئیه معروف است .
بیش از 75 درصد مساحت منطقه را اراضی کوهستانی، صخره های مارنی، بریدگی های پی در پی، پرتگاه ها و دره های عمیق و دامنه های شیبداری تشکیل می دهند. در داخل منطقه، بعضاً در حد فاصل ارتفاعات تپه ماهور هایی با شیب ملایم‌تر وجود دارند. در بخش جنوبی و بخش هایی از شمال منطقه ، دشت های مشجر و تنکی وجود دارد. غالب روستا های منطقه دراین عرصه ها اسکان یافته اند. دامنه تغییرات ارتفاعی منطقه بین 375 و 2225 متر از سطح دریا در نوسان است. این کمربند های ارتفاعی باعث بوجود آمدن‌میکروکلیما‌ها و زیستگاه های متفاوتی در منطقه شده اند.
وضعیت طبیعی
سیمای کلی منطقه را اراضی پرعارضه وکوهستانی تشکیل می دهند. دشتهای شمالی و جنوبی حوزه و فواصل بین ارتفاعات را نیز تپه ماهورهای کم شیب فرا گرفته است . کوه پردی با 2216 مترارتفاع، بلندترین قله این تشکیلات است. این منطقه از نظر ساختار زمین شناسی در واحد زاگرس چین خورده واقع شده و در حقیقت دنباله چین و شکن های منظم رشته کوه زاگرس جنوبی بوده و از تعدادی رشته کوه با قلل نه چندان مرتفع  تشکیل شده است . این کوه عبارتند از :  کوه بادینی در شمال شرقی ، کوه نمک با ارتفاع 2011 متر در شمال  ، کوه سیاه با بیشترین ارتفاع (2225 متر ) در شرق ،  کوه گتـه و کوه گچ در جنوب و حنوب شرقی ، کوه بر و کوه سیاه در مرکز منطقه و کوه پردی در ضلع غربی منطقه .
از مهمترین دشتهای منطقه میتوان به  دشت دهنگ و دشت فتوئیه نام برد .
با توجه به گسترش زیاد تشکیلات هرمز که به صورت گنبد های نمکی رخ نموده اند. قسمت اعظمی از خاک و آب منطقه شور بوده و خاک های سدیمی و سولون چاک پهنه وسیعی از آنرا پوشانده است  از این رو روستاهای گوشه و کنار از طریق آب انبارهای سنتی به جمع آوری آب باران پرداخته و به مصرف شرب می رسانند.
اقیلم
اقلیــم حاکم بر منطقه گرم و خشک بوده  بیشتر ایام سال دارای هوای گرم و خشک می باشد . میانگین سالانه درجه حرارت در آن 27 درجه سانتیگراد است .  موسم بارندگی عمدتاً زمستان و خصوصا ً ماههای دی و بهمن می باشد. به هنگام بارش، آبراهه های دامنه شمالی ارتفاعات مرکزی منطقه، رودخانه بنگره و آبراهه های دامنه ارتفاعات مرکزی منطقه، رودخانه شور را تغذیه می کنند.
پوشش گیاهی
جامعه گیاهی این منطقه از طیف متفاوتی از گونه های گرمسیری و سردسیری در بخشهای دشتی و کوهپایه ای میانبند و ارتفاعات برخوردار می باشد از این رو واجد تنوع گیاهی بسیار بالایی است. این تنوع قبل از هر چیز مدیون تغییرات ارتفاعی و به تبع شرایط اقلیمی است. به همین دلیل مجموعه ای از درختان و درختچه ها و گیاهان گرمسیری با خاستگاه خلیج عمانی و گونه های گرمسیری ایران _ تورانی را در یکجا در خود جمع کرده است. در ارتفاعات کوه بر و کوه سیاه پوشش گیاهی به صورت جنگل و بیشه زار با تراکم مناسبی وجود دارد .
درگستره دشتها تا دامنه های کم ارتفاع عناصر خلیج عمانی با تشکیل جامعه چیره کنار، کهور و آکاسیا تورتیلیس  بخوبی خود را نشان داده اند. استبرق ، گز ، گیشدر ، فرفیون و.... از دیگر گیاهان همراه این تیپ می باشند. دومین تیپ گیـاهی منطقه را تیپ میانبند تشکیل می دهد که به گونه های غالب قیچ ، ناترک ، آویشن، انجیر  گون اختصاص دارد . از دیگر ترکیبات این تیپ می توان به گونه های بادامک، شکرتیغال، پنیرک.، درمنه دشتی، ریش بز ، ترشک و ... اشاره کرد.
تیپ نهایی که درارتفاعات مشهود است به گونه های با آبنوس ، انواع گون . و نیز‌ بنه، کیکم و بادام کوهی و اجتماعات باشکوه ارس اختصاص دارد . از دیگرعناصر این تیپ گیاهی می توان مور خوش ، مورتلخ، آنقوزه، ریش بز ، تنگرس را نام برد.
حیات وحش
منطقه شکار ممنوع پرزوئیه با توجـه به توپوگرافی خاص خود که از دشتها ، دامنه ها ، تپه ماهورها ، دره ها و ارتفاعات صخره ای تشکیل شده ، زیستگاههای مختلفی را برای حیات وحش فراهم کرده است . تنوع زیستی آن به گونه ای است که هم می توان گونه های دشت‌زی نظیر جبیر را دید و هم گونه های کوه‌زی قوچ و میش، کل و بز را مشاهده کرد. ازسایر گونه های این منطقه می توان از  کفتار، شغال، روباه معمولی ، تشی، خرگوش و گراز نام برد.
تنوع پرندگان خشک‌زی منطقه نیز حائز اهمیت است . انواع پرندگان بزرگ شکاری حمایت شده نظیر کرکس ، دال سیاه ، قرقی ، انواع پرندگان قابل شکار همچون تیهو  ،  کبک،  بلبل خرما ، کبوتر چاهی ، شبگرد دشتی،  چکاوک کاکلی ، زنبور خور معمولی و ... دراین منطقه بسر می برند.
جاذبه های اکوتوریستی
وجود تنوع زیستی گیاهی و جانوری به همراه ارزشهای زیبا شناسی و همچنین تعدیل هوا در ارتفاعات باعث ایجاد شرایط مطلوب برای صنعت گردشگری و بهره گیری بهینه از استعداد و ارزش های منطقه شده است که با برنامه ریزی همه جانبه و همسو با خواسته های گردش می توان از قابلیت های منطقه استفاده نمود .

وضعیت عمومی اقتصادی اجتماعی
دو شهر لار و بستک بزرگترین کانونهای زیستی اطراف منطقه می باشد . شهر لار دارای 12891 خانوار با جمعیتی برابر با 51961 نفر می باشد و شهر بستک نیز  1765 خانوار و 8376 نفر جمعیت دارد .   در حاشیه منطقه پرزوئیه روستاهای متعددی  وجود دارد که می توان به هرمودمیرخو (هرمود مهر خونی)، پیرحاج عبدالرباب ، گشان ، چاه سورمه ، گابری ، بدخ ، بیسه ، انوه ، فاریاب سنگویه ، برکه پوزه ، هرمود ، کرمستج اشاره نمود .
تعارضات مهم منطقه
با توجه به ارتفاعات زیاد، صخره ای  و صعب العبور بودن و محدودیت های آبی این منطقه، تجمع چشمگیر انسانی و مرکزیت شهری در این منطقه یافت نمی‌شود و در نتیجه این منطقه از مشکلات ناشی از تجمع انسانی نظیر  دامداری به دور است وهمچنین اراضی آن  قابلیت کمتری جهت تبدیل شدن به اراضی کشاورزی دارد. با توجه به این نکات می توان گفت از مشکل چندانی جهت حفاظت برخوردار نیست.

تجهیزات و امکانات
تجهیزات و امکاناتی در منطقه موجود نمی باشد و این منطقه توسط اداره محیط زیست بستک تحت حفاظت قرار دارد.